O czym jest książka
"Piana dni" to przepiękna opowieść o miłości większej niż śmierć i na przekór wszystkiemu. Colin i Chloe to nietuzinkowa para żyjąca w świecie, który z jednej strony wydaje się wręcz baśniowy.
Ona, wrażliwa i piękna młoda kobieta, którą poznał na przyjęciu. On, bogaty bankier, który zakochuje się w niej bez pamięci i jest w stanie zrobić dla niej wszystko.
W życiu bohaterów, oprócz miłości i radości, pojawia się walka z nieuleczalną chorobą Chloe. W jej płucach rośnie nenufar, który dzień po dniu odbiera jej życie.
Walka o każdy kolejny dzień, o każdy jej oddech staje się dla Colina priorytetem.
Aż nadchodzi ten dzień...
Nie martwcie się, nie zdradzę wam zakończenia tej powieści. Musicie sami zatopić się w tej historii. Powiem tylko, że zakończenie i ostatnie słowa złamią wasze serca. Szczególnie ostatnie wersy...
Dlaczego warto to przeczytać
Autor w surrealistyczny sposób przedstawił prozę codziennego życia, które zamiast przerażać swą szarością - zachwyca.
W dość brutalny sposób przedstawiona została rola człowieka jako pracownika i człowieka jako konsumenta. Pracownik jest tylko narzędziem, maszyną, która ma pracować. Konsument został przedstawiony, jako łowca, który musi nabywać nowe trofea.
Oprócz pięknie przedstawionej miłości oraz roli bliskości drugiego człowieka, pojawia się również wątek wartości pieniądza, niekończącej się pogoni za czymś, co wydaje się najważniejsze (pieniądz i rzeczy materiale).
Na co zwrócić uwagę
Przede wszystkim na język, którym została napisana. Humor przeplatany z surrealizmem i emocjami stworzyły niepowtarzalny klimat, który wpływa na odczucia czytającego. Liczne metafory, przerysowania, niedopowiedzenia.
Kolejnym elementem godnym uwagi jest mistrzowskie połączenie gatunków literackich: powieści obyczajowej z fantastyką. Boris Vian dokonał idealnego wyważenia i połączenia tych światów, przez co czytelnik ma wrażenie, że czyta o rzeczywistości, a nie o całkowicie zmyślonym świecie rzeczy niemożliwych.
Na szczególną uwagę zasługują postaci drugoplanowa - kot i mysz. Ich relacja znacznie odbiega od rzeczywistości, a przeżywane przez nich problemy nie są mniejsze niż te ludzkie.
Na szczególną uwagę zasługują postaci drugoplanowa - kot i mysz. Ich relacja znacznie odbiega od rzeczywistości, a przeżywane przez nich problemy nie są mniejsze niż te ludzkie.
Ostatnie słowo o książce
"Piana dni" to powieść niezwykła, wręcz epicka. Swoją oryginalnością i pięknem zniewala wyobraźnię i wyzwala w czytelniku chęć przeżycia choć jednego dnia w przedstawionym w powieści świecie.
Dla jednych powieść może okazać się trudna, nudna, bez większych uniesień, ale to jedynie pozory. Wierzę jednak, że "Piana dni" skradnie serca większości czytelników.
―✧―
Tytuł oryginału: L'Écume des Jours
Wydawca: W.A.B.
Rok wydania: 2013
Liczba stron: 272
Spotkanie z Małgorzatą Wardą w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Redzie.
Reda, 30 11 2018
Reda, 30 11 2018
Wyobraźcie sobie, że znajdujecie się w samym środku
mrocznego i niemającego końca lasu, z dala od jakiejkolwiek cywilizacji,
otoczeni drapieżnikami, nie macie pojęcia o sztuce przetrwania, a jesteście
zdani tylko na siebie. A teraz wyobraźcie sobie, że jesteście jedenastoletnim
dzieckiem, które zostało porwane i znalazło się w takiej właśnie sytuacji.
Przerażające, prawda?
"Dziewczyna z gór" to historia pewnego
porwania, które dopiero z czasem ukazuje swoje prawdziwe oblicze oraz to, co
skłoniło porywacza do tak drastycznych posunięć. Przeszłość bohaterów książki
wyłania się powoli, jakby zza mgły. Każde wydarzenie opisane w powieści ma
swoją przyczynę i skutek, i znacząco wpływa na życie poszczególnych jednostek.
Cała historia opisana jest oczami głównej bohaterki,
która po latach powraca wspomnieniami do przeszłości, jakby chciała zrozumieć,
co tak naprawdę się wydarzyło nie tylko w jej życiu, ale również w życiu osób,
które znała. Ze szczegółami opowiada o porwaniu, którego stała się ofiarą, o
latach spędzonych u boku obcego mężczyzny, który zabrał ją od tego, co znała i
kochała. O latach nauki prawdziwego życia, jakim jest mieszkanie na całkowitym
odludziu pośród natury. O tęsknocie, zmianach priorytetów, o nauce samej
siebie. Między kolejnymi rozdziałami poznajemy także przeszłość jej porywacza,
przeszłość mroczną, okrutną i pozbawioną bezpieczeństwa. O tym, że ścieżki jej
rodziny w przeszłości przecięły się z jego i to wydarzenie miało znaczący wpływ
na to, co przydarzyło się wiele lat później i co zmieniło na zawsze ją i jej
życie.
"Dziewczyna z
gór" to również mroczna opowieść o wspomnieniach, które z czasem zanikają,
o samotności, cierpieniu, współczuciu. I o odpowiedzeniu sobie na pytanie: kto
tak naprawdę jest nam bliski i najbliższy, kto jest prawdziwą rodziną?
Dlaczego warto to przeczytać
O "Dziewczynie z gór" nie można powiedzieć, że
jest ona typową powieścią o porwaniu lub typowym mrocznym thrillerem. Jest to
powieść łącząca w sobie thriller, powieść obyczajową oraz psychologiczną. Niech
was nie zwiedzie niewinny napis na okładce: kobiety to czytają. Jest to książka
dla wszystkich uwielbiających dobrze opowiedziane mroczne historie, których
akcja nie zwalnia aż do ostatniej strony. Napięcie nie opuszcza czytelnika ani
na krok, nie pozwalając mu porzucić rozmyślań na temat przeżywanej właśnie
historii.
Ta książka to rollercoaster. Zajmujecie miejsce w jednym
z wagoników (sięgacie po książkę zaciekawieni opisem i niesamowitą okładką),
kolejka rusza (wędrujecie wzrokiem po pierwszej linijce pierwszego rozdziału),
kolejka nabiera prędkości, a wy z krzykiem ekscytacji pokonujecie kolejne
odcinki trasy naszpikowanej prostymi, zakrętami i efektami specjalnymi (nie
mogąc oderwać się od treści, czytacie rozdział za rozdziałem, przeżywając wraz
z bohaterami kolejne etapy ich życia), wagonik zatrzymuje się, a wy chcecie
jeszcze raz przejechać się kolejką (powieść niespodziewanie kończy się, a wy
czujecie niedosyt i przygnębienie, że nie ma nic więcej i musicie odłożyć
książkę). W dodatku zakończenie "Dziewczyny z gór" jest zakończeniem
otwartym, co jeszcze bardziej potęguje uczucie smutku, a na usta cisną się
słowa: jak Ona mogła to zrobić i zostawić mnie z milionem pytań i takim
zakończeniem?
Niewiele jest książek, które wraz z ostatnim znakiem
pozostawiają czytelnika niczym rozbitka na środku oceanu. Ta książka jest jedną
z takich powieści.
Na co zwrócić uwagę
Jest wiele elementów i fragmentów, które warte są uwadze.
Z całą pewnością najważniejszą jest przemiana, jaką przechodzą główni
bohaterowie oraz ich prawdziwe oblicza. Sekrety, które skrzętnie skrywają przez
lata i które powoli zatruwają ich wnętrza. Proces przeistoczenia się relacji
pomiędzy dziewczyną a jej porywaczem. W powieści świetnie ukazana została
ludzka psychika oraz walka z samym sobą i własnymi słabościami. Momenty
wyznaczania własnych granic oraz podejmowania decyzji, które zawsze oznaczają
większe lub mniejsze ryzyko. Obraz walki ze złem kosztem dobra. I wreszcie
emocje - główny składnik będący spoiwem całości.
Ta książka to wachlarz emocji, dzięki czemu można na dobre zatracić się w powieści.
Ta książka to wachlarz emocji, dzięki czemu można na dobre zatracić się w powieści.
Ostatnie słowo o książce
Pomimo kilku niewielkich potknięć książka jest rewelacyjna. Ma
wszystko, co powinna posiadać dobra książka reprezentująca ten gatunek:
świetnie poprowadzoną akcję, emocje, które oddziałują na czytelnika, dobrze
opisaną rzeczywistość, kiedy komuś wali się cały świat. Czytając, ma się
wrażenie, jakby samemu się było w tamtym lesie, w tamtej chacie, w tamtym
pojeździe. Jakby samemu stało się na mrozie, a zewsząd otaczał nas gęsty las
pełen tajemnic. Jakby samemu stało się oko w oko z wilkiem i nie wiedziało się,
co nas czeka - łaska zwierzęcia czy jednak walka o przetrwanie tego starcia.
Uwierzcie mi, po lekturze tej książki będziecie bać się
zostać samemu w gęstym lesie...
|
―✧― |
Wydawca: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2018
Liczba stron: 440
Małgorzata Warda pisarka, malarka i rzeźbiarka. Autorka
takich książek jak: Ominąć Paryż, Dłonie, Nikt nie widział, nikt nie słyszał…,
Najpiękniejsza na niebie, Ta, którą znam.
Więcej informacji: strona oficjalna, Facebook, Instagram.
"Agnes Grey" to debiutancka powieść Anne Brontë, która nosi łatkę "gorszej" powieści.
Tytułowa Agnes to młoda dziewczyna, córka pastora, która wraz z rodziną prowadzi proste życie. Pewnego dnia Agnes decyduje się zostać guwernantką, aby pomóc w utrzymaniu rodziny. Wraz z kolejnymi kartami powieści towarzyszymy bohaterce pracującej w dwóch kolejnych rodzinach. Wraz z Agnes przeżywamy kolejne wzloty i upadki, odkrywamy ponurą stronę tej pracy, doświadczamy, jak wyglądało życie danej klasy społecznej.
Dlaczego warto to przeczytać
Książka jest pisana typowym dla tamtych czasów stylem i dzięki temu w całości oddaje piękno i zarazem mrok świata, w którym żyła autorka.
Sama Anne Brontë pracowała jako guwernantka, co może przemawiać za tym, że "Agnes Grey" jest poniekąd powieścią autobiograficzną. Dzięki temu mamy wgląd na panujące wtedy relacje guwernantka - pracodawca: okrutni pracodawcy poniżający pracownicę, kobiety, które są niewdzięczne wobec pracujących dla nich innych kobiet, dzieci, których nie da się kontrolować, bez szacunku dla kobiet, które się nimi opiekowały. Guwernantki traktowane były zazwyczaj jako sługa gorszego sortu.
Na co zwrócić uwagę
Agnes jest silną dziewczyną, która ma poczucie własnej niezależności. Dziewczyną oddaną i o ogromnym sercu, która poszukuje wolności i spełnienia. Warto zwrócić uwagę na fakt, że pod koniec powieści to nie ona jest "ratowana przed upadkiem", ale to ona ratuje mężczyznę oraz jego przyszłość.
W powieści więcej jest ciemności niż kolorów. Nie jest to również typowa dla tamtych czasów powieść, gdzie mężczyźni to herosi, a kobiety to słabe istoty.
Ostatnie słowo o książce
"Agnes Grey" to spokojna powieść o życiu, a nie typowy romans. Więcej w książce jest fragmentów o rzeczach ważnych oraz byciu świadomym swojej wartości i wyznawanych zasad, niż o typowej miłości.
Oczywiście znajdą się czytelnicy, dla których książka wyda się nudna, ale jej powolny nurt i skupienie fabuły na takim a nie innym wątku, świadczy o jej wyjątkowości.
Powieść polecam wszystkim, który poszukują czegoś odmiennego od tego, co można znaleźć w dzisiejszych czasach.
―✧―
Tytuł oryginału: Agnes Grey
Wydawca: Wydawnictwo MG
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 240
Wydawca: Wydawnictwo MG
Rok wydania: 2012
Liczba stron: 240
Anne Brontë angielska pisarka, jedna z trzech sławnych sióstr-pisarek Brontë. Autorka dwóch powieści: Agnes Grey, Lokatorka Wildfell Hall
"Obecność" to zbiór ostatnich opowiadań Arthura Miller'a, publikowanych m. in. w The New Yorker, Harper’s oraz w Esquire.
"Obecność" to sześć opowiadań o rzeczach ważnych i mniej ważnych widzianych z różnych perspektyw. To opowieści o zmysłowości, władzy, uduchowieniu, człowieczeństwie. O potrzebie życia i doświadczania.
Teksty napisane zostały w stylu krótkich opowieści, które pamiętamy z dawnych czasów. Mają głębię, każde słowo jest idealnie dobrane, a tekst - dopracowany pod każdym względem. Dzięki temu są one ponadczasowe.
Dlaczego warto to przeczytać
Opowiadania stworzone przez Arthura Miller'a należą dla klasyki gatunku. Opowiadania tworzące ten zbiór są proste, ale posiadają głębię, która działa na czytelnika - na jego wyobraźnię i emocje.
Na co zwrócić uwagę
Teksty niby opowiadają o tak zwyczajnych rzeczach jak pożądanie, samotność, chęć władzy, a jednak mają w sobie pewnego rodzaju wyjątkowość, która przykuwa uwagę. Na grę twórca - czytelnik, w którą nieświadomie zaczynamy grać, brnąc przez kolejne strony zbioru.
Ostatnie słowo o książce
Arthura Miller'a albo się kocha, albo nienawidzi. Niestety. Do dzisiaj pozostaje on w czołówce mistrzów niełatwego gatunku jakim jest krótka opowieść. "Obecność" to pewnego rodzaju podsumowanie - ukazanie twórczości pisarza w ostatnich latach jego życia. Opowiadania zawarte w tym zbiorze nie należą do łatwych, to fakt, ale są warte uwagi. Zwłaszcza ze względu na warsztat pisarski Miller'a.
Polecam wszystkim miłośnikom twórczości Arthura Miller'a oraz tego gatunku literackiego.
―✧―
Tytuł oryginału: Presence
Wydawca: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 183
Wydawca: Prószyński i S-ka
Rok wydania: 2009
Liczba stron: 183
Arthur Miller amerykański dramaturg polsko-żydowskiego pochodzenia, scenarzysta, eseista i autor słuchowisk radiowych, laureat Nagrody Pulitzera za dramat Śmierć komiwojażera. Autor takich książek jak: Czarownice z Salem, Śmierć komiwojażera, Po upadku, Strzeż się pamięci.
