Mona to młoda peruwiańska pisarka nominowana do prestiżowej nagrody literackiej, której podróż do niewielkiej mieściny rozpoczyna akcję książki. Bohaterka, nie będąc w najlepszym stanie fizycznym i psychicznym, uważa że podróż do Europy będzie doskonałą ucieczką od nagłej traumy, która nie daje jej spokoju.
Na miejscu, wraz z kilkoma innymi pisarzami oczekuje na ogłoszenie zwycięzcy najbardziej prestiżowej nagrody literackiej w Europie, a czas mija im na kolejnych spotkaniach literackich, nocnych rozmowach przy alkoholu i udawaniu, że wszystko jest dobrze.
„Mona” to nie biorąca jeńców satyra o literackim świecie, jego cieni i blasków, miłych słówek i ostrej krytyki. Ta opowieść to trafny opis płytkości świata kultury, często bezdusznego i okrutnego. Brutalna, wzruszająca, wywołująca poparcie, gdy czytając, natrafiamy na trafne spostrzeżenie. Tragiczna opowieść o mrocznej stronie kręgów kulturowych, o której większość milczy, chce zapomnieć, wyprzeć ze świadomości.
Odważna i świetnie napisana historia.
Zakończenie „Mony” robi wrażenie i zmienia kontekst wszystkiego. Nie zdradzę go, bo nie chcę odbierać przeżywania tej historii, poznawania jej kawałek po kawałku, aż powstanie całość - okrutna, choć dająca niewielką nadzieję na dobro. Napiszę tylko, że wyjaśnia wiele, zwłaszcza to, jak gwałt czy złe przeżycia kształtują osobowość.
„Mona” to ważna wielowarstwowa powieść obnażająca mroczną stronę nie tylko świata kultury czy literatury. Powieść ważna, o której powinno mówić się więcej i głośniej. Powieść, która zapewne niektórym nie przypadnie do gustu, ale której naprawdę warto dać szansę, zagłębić się w treść, chwilę pomyśleć o przesłaniu tej książki.
Na miejscu, wraz z kilkoma innymi pisarzami oczekuje na ogłoszenie zwycięzcy najbardziej prestiżowej nagrody literackiej w Europie, a czas mija im na kolejnych spotkaniach literackich, nocnych rozmowach przy alkoholu i udawaniu, że wszystko jest dobrze.
„Mona” to nie biorąca jeńców satyra o literackim świecie, jego cieni i blasków, miłych słówek i ostrej krytyki. Ta opowieść to trafny opis płytkości świata kultury, często bezdusznego i okrutnego. Brutalna, wzruszająca, wywołująca poparcie, gdy czytając, natrafiamy na trafne spostrzeżenie. Tragiczna opowieść o mrocznej stronie kręgów kulturowych, o której większość milczy, chce zapomnieć, wyprzeć ze świadomości.
Odważna i świetnie napisana historia.
Zakończenie „Mony” robi wrażenie i zmienia kontekst wszystkiego. Nie zdradzę go, bo nie chcę odbierać przeżywania tej historii, poznawania jej kawałek po kawałku, aż powstanie całość - okrutna, choć dająca niewielką nadzieję na dobro. Napiszę tylko, że wyjaśnia wiele, zwłaszcza to, jak gwałt czy złe przeżycia kształtują osobowość.
„Mona” to ważna wielowarstwowa powieść obnażająca mroczną stronę nie tylko świata kultury czy literatury. Powieść ważna, o której powinno mówić się więcej i głośniej. Powieść, która zapewne niektórym nie przypadnie do gustu, ale której naprawdę warto dać szansę, zagłębić się w treść, chwilę pomyśleć o przesłaniu tej książki.
Dziękuję Wydawnictwu Glowbook za zaufanie i możliwość przedpremierowego zapoznania się z treścią tej książki, która urzekła mnie od pierwszych stron.
0 komentarze