2015

Andrzej Sikorski : Niepewne

By Małgorzata Mikos - 5.1.18




      „Niepewne” to nietypowy zbiór wierszy. Sama już okładka - niewyraźna, w ciemnych odcieniach - przepowiada niedopowiedzenia, ukryte przesłania, niewidzialne słowa między kolejnymi wersami oraz utworami.
      Przeglądając treść tego tomu można by przypuszczać, że to kolejna pozycja kryjąca w sobie niepozorne teksty, że Andrzej Sikorski zebrał w całość luźne teksty, jakie ostatnio powstały z pomysłów kryjących się w jego umyśle. Ale to jedynie pozory. Już od pierwszej strony wiemy, że jest to coś innego, bardziej złożonego, bardziej i mocniej docierającego do czytelnika. Jest to swego rodzaju podsumowanie dotychczasowych osiągnięć Andrzeja Sikorskiego, zbiór najlepszych i najbardziej przejmujących wierszy, jakie powstały na przestrzeni lat. Słowa kłębiące się i ewoluujące w umyśle przepisane na papier i to z niemałym trudem. A wszystko po to, aby pokazać niespotykane piękno, które czasem bywa wzruszające, innym razem - zadające ból.
      Trzy części: fragmenty bez awizo, z tamtego ogrodu, niepewne. Trzy części, które tworzą całość, wyjątkowy i unikatowy Świat Autora, który poprzez słowa pragnie podzielić się z czytelnikiem swoimi wspomnieniami, uczuciami, przemyśleniami, widokiem zza przysłowiowego okna.
      Podobno Autora można poznać po pierwszym zdaniu oraz po ostatnim, a w przypadku poezji - po pierwszym oraz po ostatnim tekście w przedstawianym Światy tomie.


Coraz mocniej wrzyna się nitka. Nie oglądam się, ale spokojnie schodzę. Krety też tak!
                                                                                                                         1
           


nie wiem czy to się rozpuści w przeźroczyste
czy pójdzie w odbicie
                                                                                                              ***


        Dwa niewielkie urywki z pierwszego oraz ostatniego wiersza zamieszczonego w tomie „Niepewne” z całą pewnością pokazują niebywały kunszt pisarski Andrzeja Sikorskiego. Fragmenty te mają w sobie dozę niepewności, jakby miała ona pozostawić coś niedopowiedzianym, aby czytelnik był w stanie ujrzeć opisywaną chwilę, a nie jedynie o niej przeczytać.
         Pierwszy wiersz pochodzący z tego tomu kryje w sobie zachętę do dalszej podróży z napisanymi obrazami, ostatni - pozostawia człowieka w zadumie nad przebytą właśnie drogą od pierwszego do ostatniego znaku tuszu tej książki. W zadumie, że to, co piękne, zawsze jest niepewne.
         Każdy z zamieszczonych w tomie wierszy ma swego rodzaju urok, ciemność oraz brutalność w opisie zatrzymanej w słowach chwili. Nieprzewidywalne emocje, wzbierające wspomnienia, żale, dawne uczucia, trudności oraz strzępki życia, które czasem bywają dość zawiłe. Ukryte lęki, pragnienia, przemijanie, słowa, których czasem strach wypowiedzieć przeplatają się w tych wierszach z wiarą, prozą życia, z uczuciami, które bywają skrajne, z czasami, co odeszły tak dawno i niedawno.



koła na wodzie odjeżdżają
z ciepłym
kamykiem w ustach

                                                                            ***


        Są tu także nieprzewidywalne i zarazem niepewne zakończenia oraz początki - a może to jedynie przystanki pomiędzy niedopowiedzeniami zawartymi między wersami kolejnych wierszy?




Przepraszam za puste koperty. Szukam dobrego listu do ciebie.
                                                                                                                       10


      Dwa zdania, tak proste, tak niepozorne - opowiedziana cała historia. A może nawet coś znacznie więcej.

       Wiersze zamieszczone w tomie „Niepewne” są niczym puzzle układanki, malutkie elementy kryjące w sobie jakąś historię, emocję, myśl. Osobno są samotnymi opowieściami, ale razem tworzą unikalny obraz ludzkiego umysłu, wspomnień, rzeczywistości; stanów, w których brzydota miesza się z pięknem, dobro ze złem, uśmiech z gorzkimi kroplami. A zatrzymane w czasie momenty są niczym fundamenty każdej z opisywanych tu historii.



równoległe
tak bliskie w oddaleniu spotyka się

na przedłużeniu początku
widać więcej

                                                                               linie życia


                                                       Dlaczego warto to przeczytać

       W Świecie określonych norm, granic wyobraźni, braku czasu, jednowymiarowości potrzeba czegoś innego, lepszego, nietuzinkowego. W obecnych czasach potrzeba czegoś, co zmieni chwilę albo dwie życia. Właśnie to oferuje tom „Niepewne” - oderwanie się od tego, co znane i jednobarwne - i przeniesienie się do całkiem innego stanu umysłu.
      Tej pozycji nie należy (jedynie) przeczytać, ale należy się wręcz delektować każdym słowem, przenikać każdy wers, każdy wiersz. Mimowolnie przy zagłębianiu się w treści każdego z wierszy pojawia się refleksja, takie chwilowe zatrzymanie się, gdy w umyśle oprócz opisywanego obrazu pojawiają się także zapytania, a we krwi mieszają się emocje wywołane właśnie co przeczytanymi słowami.


zadrapania na policzku przerosły
nasze oczekiwania

                                                                              nie tylko pod brzozą

                                            

                                                                 Na co zwrócić uwagę

         Pierwszym zagadnieniem w tym punkcie jest z całą pewnością unikatowy styl przekazywania własnych myśli, jaki jest znakiem rozpoznawczym Andrzeja Sikorskiego. Niby wszystko znane z poprzednich publikacji, a jednak nadal zaskakujące i zachwycające. Liczne metafory tworzące mroczną atmosferę tekstów oraz przedstawianego Świata. Kolejną uwagą jest nietypowa szczerość w przekazie obrazów, brak zbędnych upiększeń oraz uproszczeń. W wierszach Andrzeja Sikorskiego pojawia się cała gama barw, stanów, emocji, określeń.



Uważaj! Wszedł po północy i wyciągnął spod szybki twoje zdjęcie. Spałam.
                                                                                                                        15



dużo w powietrzu
między stołem a oknem

                                                                                           ***


                                                       
                                                             Ostatnie słowo o książce


       „Niepewne” to niepozorna pozycja. Niepozorna jedynie z powodu objętości, ponieważ treść jest po prostu epicka. Ogrom zaprezentowanych tu tekstów poraża swą wyjątkowością, przenikliwością, tajemniczością. Niby to tylko słowa, ale słowa mają swoją własną moc, dzięki której potrafią zawładnąć wyobraźnią. Tak właśnie dzieje się w przypadku poezji Andrzeja Sikorskiego - czaruje i zniewala już od pierwszego zdania, by na koniec zostawić czytelnika sam na sam z namnażającymi się zapytaniami, rozważaniami, z zagubieniem między światem przedstawionym w wierszach a rzeczywistością.
      Ten stan doskonale można opisać cytatem z wiersza 21:


Mieszkasz we mnie teraz i teraz.



      O tomie „Niepewne” można dowiedzieć się znacznie więcej z wywiadu przeprowadzonego z Andrzejem Sikorskim - Radio Emaus 9 11 2015.




―✧―



Andrzej Sikorski poeta, prozaik, krytyk literacki, wykładowca w Instytucie Prahistorii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Debiutował w 1978 r.; od 1989 r. należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Autor 22. publikacji książkowych, w tym 11 tomików, bajek dla dzieci, scenariuszy i 2 wywiadów-rzek (współautor Piotr Kępiński) - „Któż to opisze, któż to uciszy. Rozmowy z Wincentym Różańskim” [1997] oraz „Nie byłem Papkinem. Rozmowy z Jerzym Stasiukiem” [1999]. Redaguje książki i antologie poetyckie m. in. serii „czarno-białej” i „Dialogi Poetyckie”. Współpracuje z radiem i prasą.
 
 
 

Tytuł: Niepewne
Rok wydania: 2015
Wydawnictwo: Flos Carmeli

  • Share:

You Might Also Like

0 komentarze